Sun, Sand and Smiles in Sri Lanka

Hallo trouwe lezer,

Ik was gebleven in Palolem, de week in het resort was comfortabel, schoon en gezellig met Alex maar verder een beetje saai omdat ik niks kon doen door de operatie. Een week duurt dan best lang..Gelukkig heb ik vaak met mam kunnen bellen, had ik internet en ben ik een aantal keer naar de Spa geweest ter afleiding ;) Donderdag 6 februari mochten de vijf hechtingen eruit. Toch wel spannend, maar het zag het er meteen een stuk beter uit. De avond voordat ik met de trein naar Bangalore zou gaan, heb ik Alex getrakteerd op een fles champagne om hem te bedanken voor al zijn hulp en te vieren dat we gezond zijn! Wat zou ik zonder hem gemoeten hebben..
Op naar Bangalore! Dat was toch nog iets zwaarder dan ik had gehoopt. Ongeduldig wil ik dat mijn lichaam het gewoon weer doet, maar die backpack mee sleuren was een uitdaging. Ook het stapelbed in de trein kon ik niet opkomen, maar gelukkig wilde Gurjot wel ruilen en kon ik beneden slapen. 15 uur later zat ik op de bank bij Cathy (vriendin van Rishabh die ik ken uit Manipal) en haar vrienden Rakshith en Sagar. De huisbaas van Rishabh was overleden. Het huis zat vol met rouwende familieleden en daarom mocht ik bij Cathy crashen. Na een mini-motortochtje, lunch en bier hebben we het Indiaase spel Carroms gespeeld tot in de late uurtjes. Na een beetje uitgeslapen te hebben ben ik de stad ingedoken. Rondgestruind door de Karnataka Chitrakala Parishat Art Gallery, Cubbon Park (waar 2 vrouwtjes met me kwamen kletsen toen ik even op een bankje zat) en MG.Road, later met Rishabh Indiaas bier gedronken bij een hippe bierbrouwerij en ’s avonds home-made Samba & Rice van Varsha (huisgenoot Cathhy). Voordat ik vertrok om mijn vlucht naar Colombo te halen heb ik op Commercial street nog wat armbandjes gekocht voor de meiden en wat lekkers voor de mannen en dat met een bedank kaartje achtergelaten.

Op naar Sri Lanka! In het donker kwam ik aan in het hotel in Negombo waar Tamara later die nacht ook naar toe zou komen. Beach Villa Guest House. Verschrikkelijke mensen, heerlijk om Tamara weer te zien! Tijdens het ontbijt heb ik allemaal kaarten gekregen van lieve mensen thuis. Dankjullie wel daarvoor  Ook het t-shirt van Stef heb ik trouw aan als slaapshirt <3

De Srilankanen zijn over het algemeen erg vriendelijk, helpvol, ze willen je niet afzetten zoals de Indiers, de straten zijn schoon, veel groen, de warmte is enorm! en verder is het goed te vergelijken met sommige delen van India. Voordat Tamara en ik richting Colombo gingen hebben we een wandelingetje naar de lokale vismarkt gemaakt (wat een stank!) de Dutch Canals en de Lagoon bewonderd. Er is een hoop Nederlandse architectuur doordat Sri Lanka ooit een Nederlandse colonie is geweest, oeps dat wist ik niet. Met de lokale bus zijn we naar de grote stad gegaan. Dat is veel leuker dachten we, maar de highway bus was toch beter geweest. Die doet er 1 uur over, wij 4 uur. Met een bezwete rug, plakkerig gezicht en bruine voeten hebben we wel extra kunnen genieten van de overheerlijke WARME douche bij Kinita thuis. Ook een meisje dat ik ken uit Manipal waar ik 2 jaar terug gestudeerd heb. Haar ouders hebben een prachtig groot huis! We hebben onze ogen uitgekeken en wat is het fijn om even in een schone luxe omgeving te zijn met verse handoeken en een zacht bed. Bij het Dutch Hospital (dat was het vroeger, nu is het een hip openlucht restaurant waar bandjes optreden) hebben Kinita met vriendin Josiena , Tamara en ik lekkere nacho’s gegeten met mojito’s!

Donderdag hebben we ontbeten bij een bakkertje in de straat, Panino, met een heerlijke sandwich en een brownie toe. Het Aziatische eten is overheerlijk maar niks gaat boven een vertrouwde Westerse maaltijd op z'n tijd. Tamara en ik hebben Kinita bij haar werk gedropt en zijn zelf naar de Gangarama en Seema Malaker Tempel, Beira Lake en Couples Island (jaja een heus eilandje midden in het meer waar stelletjes stiekem zoenen achter hun paraplu's) geweest. De rest van de middag hebben we bij Barefoot Art Gallery gechillt, gegeten en rondgelopen en nog even over Petah Market gelopen (groenten, fruit, en veel troep). Ter afscheid heeft de Senoy familie ons mee uit eten genomen naar een typisch Indiaas restaurant. De vader heeft van alles besteld om ons te laten proeven. Het een nog heerlijker dan het ander! Tamara heeft voor het eerst met haar handen gegeten wat ook voor een hilarisch tafereel zorgde ;)
Op Valentijnsdag kregen we nog een heerlijk home-made Paratha ontbijt, in de vorm van een hartje. Lief! Ook in de middag werden we verwent met een uitgebreide lunch. (Niet speciaal voor Valentijnsdag maar meer omdat het Perahera Festival die dag ook was) Een grote Boedhistische parade met verkleede olifanten, dansers, muzikanten en vooral heel veel mensen.

Na 3 dagen zijn Tamara en ik verder gegaan naar Kitulgala. De treinreis was ge-wel-dig! Echt een van de highlights van SriLanka! We zijn met zonsopgang langzaam door de heuvels, theeplantages en valeien getuft waar een mysterieuze mist overheen hing. Met de ramen open, de wind in onze haren en de meest prachtige uitzichten ooit. Zucht.

Kitulgala is een klein dorpje waar niet veel te doen is behalve..RAFTEN! Hell yeah! Nouja, zo spectaculair was het niet, maar we voeren door prachtige natuur en de guides waren prettig gestoord wat eindigde in salto’s en allerlei gekke kunstjes van de boot in het heerlijke schone bergwater. Na een goede Sri Lankaanse maaltijd en een film op Tamara’s laptop zijn we vroeg gaan slapen om de volgende dag optijd de bus naar Delhousie te pakken, via Hatton. Aangekomen hebben we een mooi hostel uitgezocht waar we Suzie en Sophie tegenkwamen. Die nacht zijn we om 8 uur naar bed gegaan (lees geprobeerd want de kinderen van het Guesthouse maakte echt een tering herrie dat zelfs door onze oordoppen galmde) om om 2 uur ’s nachts fris en fruitig op te staan om met z’n 4en Adam’s Peak te beklimmen. Deze berg staat bekend om zijn rotsformatie, wat in het Boedistisch geloof de voetafdruk van Buddha is. De Hindoes denken dat het de afdruk van Shiva is en de Islamieten en Christenen denken dat het Adam’s voet is. Een heilige plek voor vele religies dus en voor mij een pittige klim. Mannen, vrouwen van alle leeftijden beklimmen de 5000 treden naar boven, bezoeken de tempel, wachten op de adembenemende zonsopgang en begaan de 5000 steps weer naar beneden.

Na nog een paar uurtjes te hebben geslapen zijn we verder gereist naar Ella, een schattig dorpje in de bergen. De treinreis was weer geweldig mooi, dit keer door tunnels en langs de bergen omhoog zodat het leek alsof de trein elk moment de diepte in kon vallen. In Ella zijn we twee nachten gebleven en vooral een beetje rondgehangen en ik heb wat uitgerust omdat ik me ondanks alles nog niet 100% voel. Nog wel een kleine wandeling naar Little Adam’s Peak gedaan, heerlijke Koththu Roti gegeten, de meest lelijke henna laten zetten, een cheerleader-dans-voorstelling gezien van een Srilankaanse basisschool en hup weer verder, dit keer naar Haputale.
We kwamen in het donker aan, dus de volgende ochtend zagen we pas wat een breath-taking uitzicht we hadden! God wat is Sri Lanka toch mooi! Samen met een Duits stel, Elena en Markus, zijn we in een busje naar World’s End gegaan. De eerste keer dat het weer ook iets minder was. Normaal is het hier 30 a 35 graden, super vochtig en heet, echt zomer, maar in de bergen koelt het lekker af, is het wat mistig en hebben we zelfs wat regen meegemaakt. We werden afgezet bij de ingang van het National Park om een wandeling van ongeveer 3 uur te maken naar de actual World’s End. Nou had ik niet echt het idee dat het ook maar een beetje op het einde van de wereld leek, maar het park was prachtig en hebben we weer veel te veel foto’s gemaakt.
Terug bij het hostel, tijdens een overheerlijke Curry & Rise, kregen we de tip onze reis niet naar Aragum Bay te vervolgen maar beter naar het Zuiden te gaan omdat het weer daar een stuk beter zou zijn. Deze jongen leek wel te vertrouwen dus hebben we de plannen geweizigd en de bus naar Uda Walawe National Park gepakt. Onderweg werden we overvallen door een te macho,toch lekker ruikende, te gladde man om met hem mee te gaan naar zijn Lodge zodat we een safari Jeep konden delen met 3 Italiaanse meiden. Op de een of andere manier heeft hij ons weten over te halen, wat betekende dat we de volgende morgen weer 5 uur opstonden om in een open Jeep door een mooi Afrikaans-achtig natuur park te hobbelen. Janneke, een meisje uit Utrecht of all places, wilde ook wel met ons mee, en een gids heeft ons alles uitgelegd over de olifanten, krokodillen, verschillende soorten vogels, buffalo’s, pauwen en planten. Na een overpiced ontbijt in de Lodge (die ondanks alles wel prachtig mooi was, gemaakt van natuursteen, bamboe en hout) wisten we niet hoe snel we weg moesten van deze gladde man, opweg naar Talala, via Tangalle én met Janneke! Na een beetje zoeken hebben we een hele vriendelijke familie gevonden die wel een kamer aan ons wilde verhuren. We hebben onze spullen gedropt, ontzettend de slappe lach gehad met het ophangen van het mosquito net (Yes ik heb mijn eigen hut!) en weer te lekker gegeten. De volgende morgen optijd opgestaan (dat is ons ritme nu een beetje, vroeg naar bed, vroeg op) en de rest van de dag op het geweldig mooie afgelegen Talala Beach gechillt. Heel de dag zijn er misschien 10 mensen op dat strand geweest, inclusief ons 3. Zon, Palmbomen, Strand, Zee, een cocktail voor het ultimate vakantiegevoel! Met een gezellig skype gesprek met Stef als afsluiting was het weer een heerlijk fijne dag.

Na een lekker ontbijt van String Hopper, Coconut Samba en Dahl hebben we afscheid genomen van de lieve familie en zijn we naar Polhene gegaan, via Marissa. We zoeken steeds expres de kleine dorpjes en afgelegen plekjes uit die iets minder toeristisch zijn inplaats van de plekken die de Lonley Planet aangeeft zodat we juist de onaangeraakte stukjes zien en de echte Srilankaanse cultuur kunnen proeven. Janneke, Tamara en ik liggen ook precies op diezelfde lijn, dus zijn perfecte reis matties.
In Polhene hebben we geprobeerd fietsen te huren, maar die zagen er zo krakkemikkig uit dat we toch maar de bus hebben gepakt naar Marissa om daar een Whale-watching-tour te boeken. Een beetje toeristisch maar een walvis spotten lijkt me echt super cool! We hebben wel extra goed opgelet of de tour rekening houdt met de dieren en de natuur en niet de boel verstoord met zijn boot. Na een rok tehebben laten aanmeten, de tour geboekt te hebben en een cocktailtje later zijn we terug naar ons hostel gegaan om met de hele familie en paar andere gasten het 8 uur journaal te zien met een shotje Arrack erbij, de lokale (niet te hachelen) sterke drank.
Walvissen zijn blijkbaar vroege vogels want om 5.30 vertrok de boot al uit de haven. Na een kleine crises omdat de TukTuk driver niet op kwam dagen waren we wonder boven wonder toch net op tijd. De zonsopgang was adembenemend en met een zee-ziek pilletje (wat meer mensen op de boot hadden moeten nemen) was het een mooi tochtje de open zee op. Na 2 uur varen zagen we de eerste walvis! Eigenlijk zagen we alleen zijn rug, maar wat een inmens groot ding! Een aantal keer hebben we ook de staart het water in zien klappen, vet! Helemaal happy konden we weer terug, maar als klap op de vuurpijl zagen we ook nog een Whale Shark! Om bij tekomen van deze vette ervaring hebben we de rest van de dag op het strand gelegen, in de super hoge golven gespeeld, kokosnoten gedronken, in de Reggae bar gehangen en een prachtige zonsondergang op Polhene Beach gezien (waar ook nog een grote zeeschilpad het strand op kwam om zijn eitjes te leggen, maar wat door de vele bezoekers er een beetje zielig uit zag).

Dinsdag 25 februari is het alweer. In de ochtend hebben we een poging gedaan om te snorkelen maar met pijn in ons hart hebben we door het ondiepe water meer koraal vernield dan er van kunnen genieten dus zijn we redelijk snel gestopt. Quote Janneke ‘Wow ik lande net gewoon op het koraal’ en ‘Ik heb nog nooit zo hard mijnbuik ingehouden!’.
Toen opweg gegaan naar Unawatuna, een gezellig dorpje maar een uurtje verderop. Kinita is vanuit Colombo ook hieheen gekomen en die avond hebben we een super gezellige meiden avond gehouden inclusief Sun Set Dip met bier en friet!
Een beetje uitslapen hadden we na al die vroege ochtenden wel verdient, om daarna een dagje naar Galle te gaan, waar ik graag heen wilde omdat mijn nichtjes Jovite en Nicia daar geboren zijn. A full day of chilling! Van coffee barretjes, naar pizzaria, naar ijssalon, terras met koude wijn, heel veel kletsen, beetje shoppen (zo’n mooie hoed gezien, maar helaas beetje duur..) en naar huis gegaan met een vriendschapsbandje wat nog een hele klus was zonder Tamara er zelf een te laten kopen,omdat we er al een voor haar hadden gekocht als afscheidscadeautje. Een heerlijk dagje.

Donderdag de 27e was het alweer tijd om afscheid te nemen van Tamara en Kinita. We zijn met z’n 4en naar Colombo gegaan, een detour gemaakt via het Taj Hotel waar Tamara en ik naar de kapper zijn geweest en Jan een pedicure heeft gehad, om dan toch echt die laatste knuffel te geven. Tamara is toen naar de Airport gegaan en naar India gevlogen om daar aan haar research project te beginnen van 3 maanden. Janneke en ik zijn die dag in één ruk doorgegaan naar Dambula (noord-midden) om nog wat cultuur te snuiven. Zelf sliepen we in een budget Guest House, maar we zijn gaan eten (naja vooral wijn gaan drinken eigenlijk) in een super fancy hotel! Heerlijk even net te doen alsof je rijk bent. Uren hebben we zitten kletsen, een zeer geslaagd avondje.
De volgende morgen hebben we de Golden Temple bezocht. Een ontzettende kitch Boedha die de ingang bewaakt, maar na een lange trap omhoog te hebben beklommen en de zweetdruppel te hebben afgeschut, vonden we prachtige wandschilderingen en grotten gevuld met mooie Boedha’s en altaren. Natuurlijk zat er weer een monik die met een gebedje een touwtje om je hand knoopt en daar een donatie voor wil, liepen er jongens rond die sneaky foto’s van ons maakte en is ons 100 keer gevraagd ‘Where are you from?’, maar al met al een mooi tripje.

In de middag hebben we net de bus uitgezocht naar Sigirya die met 10km per uur vooruit ging, waarscheinlijk doordat er 100 man teveel in de bus gepropt waren. En weer bij een lieve Srilankaanse familie beland. Dat is toch het leukste, je krijgt een beetje een ‘thuis-gevoel’, overheerlijk home-made-food en je betaald een lagere prijs. Janneke kreeg meteen ontzettend lelijke nagelak op haar nagels gesmeerd en we kregen allebei een armbandje van het lieve dochtertje. De volgende morgen zijn we op de mountainbike naar de ingang van de Sigiriya Rock gefietst om de rots te beklimmen. Goeie klim, prachtige fresco’s onderweg naar de top, en een schitterend 360 uitzicht. Stiekem hebben we meegeluisterd met een gids van een groep Amerikanen om zo de history en de myths te leren kennen. Na een aantal uurtjes bovenop te hebben genoten van het uitzicht zijn we terug naar beneden gelopen, wat net op tijd was want er kwam een groep van zo’n 200 in wit gekleden Srilanken, begeleid door het halve leger, aan die naar boven wilden. Net de drukte ontweken. Ook het Sigirya museum was erg interessant. Voordat we aan een super vette mountainbike toch begonnen bedachten we dat het wel een goed idee was om even op het gras te chillen, niet wetenede dat er erg ondeugende apen ons in de gaten hielden. We lagen half te slapen toen we een apen-schreeuw hoorde, waardoor ik opsprong met een gilletje, en we beide als twee idiooten half omvallend, wegrende. Niet voor niets hoor want het waren erg aggresieve apen die het gemunt hadden op onze bananen! Uit schrik gooide we de bananen naar ze toe, waardoor ze nog dichterbij kwamen. Oeps! Gelukkig kwam al snel een gewapende parkwachter ons te hulp en hebben de Srilankanen een mooie show gehad.
We zijn door de prachtige natuur gecrossed, hebben verschillende ruines gezien en als laatst een stop gemaakt voor de Pidurangala Temple. Wat betekende een fikse klim omhoog via een soort trap dat later geen trap meer was maar een zoektoch naar de beste rots om omhoog te klimmen. Zeker de inspanning waard want het uitzicht was misschien nog wel mooier als op Sigirya Rock. Hier hebben een tijdje gezeten en beseft hoe goed we het wel niet hebben. Die avond zijn we uit gaan puffen in de reuze hangmatten en bij het kampvuur van het Rastaurant.

Voor de laatste dag Sri Lanka zijn we naar Kandy gegaan. Een mooi stadje tussen de bergen met een groot meer in het midden. Jan en ik hebben het hostel met het mooiste uitzicht van heel Kandy gevonden, maar voordat we daar van gingen genieten hebben we een bezoekje gedaan aan het Thee Museum, een wandeling door de heuvelachtige thee plantages gemaakt, thee gedronken natuurlijk en de Temple of the Sacred Tooth Relic bezocht. Deze tempel is de meest heilige plek voor de Boedhisten omdat hier de tand van Boedha bewaard zou liggen. Deze hebben we niet gezien omdat hij in een kamer, afgesloten van het publiek ligt opgebaard, maar vele mensen vallen op hun knieen voor de deur om de tand (of steen, of stukje bot, of helemaal niks! weet jij veel) te aanbidden. De tand heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van Sri Lanka omdat er werd geloofd dat wie de tand bezat, was de koning. De tand is altijd doorgegeven van koningkrijk op koningkrijk (soms ergens anders beland door oorlog) en uiteindelijk hebben de Britten, die de tand ingepikt hadden tijdens de colonisering, hem weer gedoneerd aan de Boedhisten. Interessante geschiedenis.
Het was best warm die dag, en daarom zijn Janneke en ik even gaan schuilen van de zon. Ik zat tegen een paal geleund en tegenover me stond een stukje verderop, een groot Boedha beeld. Jan had even haar ogen dicht gedaan en ik ben het boedha beeld gaan natekenen in mijn dagboekje. Ineens hoor ik wat gegiechel achter me. Twee kleine meisjes kijken over mijn schouder mee naar mijn tekening. Ik lach terug en ze zeggen ‘Beautiful madam!’ Voor ik het weet staan er een stuk of 30 kinderen om me heen allemaal te giechelen, elkaar te duwen om mijn tekening te kunnen zien en snel weer weg te rennen. ‘Beautiful Madam, Very nice Madam!’ Ik werd er een beetje verlegen van. Janneke werd hierdoor ook weer wakker en heeft een mooie fotoshoot gehouden met de kids. Mooi moment :)
Last but not least zijn we een rondje gaan lopen om het meer, een ijsje gegeten terwijl we de zonsondergang zagen (oh zo romantisch) en optijd gaan slapen.

Toen was het einde alweer in zicht van mijn Sri Lanka avontuur. Alleen reste me nog het afscheid van Janneke (heel fijn om met haar deze laatste dagen te hebben doorgebracht) en een 4 uur durende busreis naar het vliegveld om weer naar Bangalore terug te keren.

Van het vliegveld heb ik een bus naar Koramangala gepakt waar Rishabh al klaar stond om me op te halen. Dit keer kon ik wel bij hem logeren! We hebben een lekkere curry gegeten bij vrienden van hem, Agi en Carol, en na een skype date met Stef was ik weer helemaal gelukkig.

En nu is het alweer dinsdag 4 maart. Ik ben alweer bijna 2 maanden onderweg, nog 2,5 te gaan! Vandaag heb ik een lijstje afgewerkt met dingen die je alleen in de grote stad kunt regelen. Nieuwe camera gekocht (ben de mijne verloren ergens in Ella..) Check! Het boek ‘The illicit happiness of other people’ gekocht op aanraden van Rishabh. Check! Blog schrijven, want morgen vlieg ik naar Delhi om daarna een week naar Rishikesh (Spiritual Capital of the World) te gaan voor een weekje Yoga, Meditatie en gezond eten. Er breekt dan weer een nieuwe periode aan waardoor de kans groot is dat ik niet zo veel zin meer heb dit allemaal te typen. Check!

Ik moet zeggen dat ik er moe van ben, jij vast ook van het lezen ;) Dus brei ik er weer een eind aan.

Liefs en een Zoen